Het overgrote deel van onze foto’s staat op flickr.
22.500+ foto’s. Een deel daarvan enkel zichtbaar voor ons, een deel enkel voor ons en vrienden en familie en het merendeel publiek.

De creative commons die van toepassing zijn op onze foto’s verplicht mensen die de foto’s gebruiken om onze naam en/of herkomst te vermelden. Ook als er afgeleide werken worden gemaakt van de originele foto. Onze foto’s mogen niet voor commerciële doeleinden gebruikt worden.

Regelmatig krijgen wij dus de vraag of er een foto mag gebruikt worden in één of andere uitgave, op een website, in een artikel, op een blog, wikipedia, chiro-uitgaven, cursussen… Meestal stemmen wij toe. Wij zijn immers kei blij als mensen ons vrágen of ze een foto mogen gebruiken.

Er zijn hoogstwaarschijnlijk ook een gigantische hoeveelheid mensen die onze foto’s zonder toestemming gebruiken. Dat is nu eenmaal het internet. Niet dat ik dat toejuich, maar ’t is zoiets als het risico van ’t vak.

Wat niet weet, niet deert uiteraard. Maar wij zijn niet alleen op het www .
We worden ook gemaild door wildvreemden om ons te melden dat er foto’s van ons gebruikt worden op plaatsen waar dat niet zo koosjer lijkt.
Zo verdween er dus al menig facebookaccount, flickraccount, fake blog,… door ons ingrijpen. Enfin, de communicatie daaromtrent naar de betreffende diensten neemt de wederhelfttechneut voor zich hoor.

Dan… Oktober 2011. Mail over foto’s.

Ouders van Nu gooide het over een andere boeg en wilde échte foto’s gaan gebruiken. Foto’s van echte situaties, van échte kinderen,…  Ik citeer: “Geen glossy gedoe, opgemaakte modellen en een perfect wereldje. Wel warm en intiem beeld ‘uit het leven gegrepen’. Inspirerend, dichtbij, intiem, herkenbaar en onroerend.”

Dat ze een beeld hadden gevonden en of dat gebruikt mocht worden. Gauw antwoorden was een must want de deadline was ‘vandaag’.

Katrien antwoordt en verandert de creative commons van die ene foto. Ouders van Nu valt immers onder de Sanoma Media-groep. Dat ruikt naar commercie en dat mag niet volgens onze standaard ingestelde creative commons.

In november en december krijg ik weer mails met vraag naar toestemming voor het gebruik van verschillende foto’s. Ook de vraag naar de leeftijd en de namen van de afgebeelde kinderen. (Nochtans is dat  niet zo heel moeilijk zelf te vinden aangezien alle foto’s in mapjes staan met juiste tags en data.)

Maar Katrien is braaf en mailt telkens terug.
Ik wring me ondertussen ook op de abonnementenlijst van OvN.
Andere gebruikers van beeldmateriaal sturen vaak braaf “bewijsmateriaal” op. Digitaal of op papier, dat vinden wij een eerlijke deal in ruil voor gebruik van onze foto’s. Als OvN zoveel foto’s van ons wil gebruiken, wil ik daar graag de resultaten van zien.

Eind januari. Ik mail OvN even zelf. Ik vraag me namelijk af hoe dat nu zit met dat beeldgebruik. Er is geen enkele foto gebruikt in de vorige uitgaven. Een plaatsvervangende collega van de eerdere contactpersoon stuurt mij een vrij correcte mail terug.  Dat het soms gebeurt dat er foto’s worden aangevraagd maar uiteindelijk niet worden gebruikt omdat er dan een betere is gevonden voor het geheel. Dat de collega waarschijnlijk is vergeten om dat te melden.

Maar eigenlijk word ik een beetje boos van de gang van zaken.
Ik heb nooit gevraagd om foto’s van mijn kinderen te laten publiceren. Ik gaf enkel toestemming voor het gebruik van enkele beelden. Ik deed moeite om telkens te antwoorden op mails met als titel “ouders van nu/urgent,” op leeftijdsvragen, op vragen over formaatgrootte, om de creative commons aan te passen.
Enfin, het is duidelijk dat ik vanaf heden de creative commons onveranderd laat. Non commercial. Ge hebt er alleen maar zever mee. Ik heb geen goesting in “gebruikt worden.”

Klaas beeldt uit: “iemand te kakken zetten”