Dat ik onze eerste bakfiets verkocht en dat ik content was toen de nieuwe bakfiets arriveerde, dat schreef ik al eens.
Hoe dat nu zit na twee maanden schoolverkeer (en daartussen twee maanden vakantieverkeer) mét de bakfiets en één auto minder, dat vertelde ik nog niet.
Ziehier dus…

Ja, ik vind dat nog steeds okee, zo’n bakfiets met trapondersteuning. Ik heb nog nooit gedacht “oh, we pakken efkes den auto in plaats van den bakfiets.”
We hebben al wat regen mogen verteren de voorbije maand maar dat kan me amper deren met mijn nieuwe regenbroek. De kinderen zitten dan droog onder zeil. Voor hen ook geen probleem dus.
De enige moeilijkheid in die situaties is dat ge ni kunt zien wie er nu wie had pijn gedaan en dat ge Mitte ni deftig kunt verstaan als ze met haar ge-“moekeuh?” begint.

Dagelijks worden er 12 tot 24 kilometers verteerd. De namiddagrit is een vast gegeven, de ochtendrit is variabel. Dat hangt van vaders werk af.

Zolang de kinderen droog kunnen zitten en geen kou hoeven te lijden verkiezen ze de bakfiets boven de auto. En hoe tof is het niet om ’s ochtends (als we langs de snelle weg rijden) alle auto’s voorbij te steken op de Liersesteenweg?

Rijden we langs de snelle weg, dan passeren we de lama’s (of alpaca’s… ik zie dat verschil niet jom!) en het ‘afgebroken huis’, de koeien en véél autoverkeer.  Rijden we langs de trage weg, dan rijden we langs het safipad voorbij eenden en ganzen en schapen, over kastanjes, zonder autoverkeer en een enkele keer voorbij een straat waar een crèmeglacekarreke staat geparkeerd.

We mogen absoluut niet klagen over de fietsmogelijkheden richting Lier.
Behalve dan die ene overgang fietspad/straat/fietspad op de Liersesteenweg. Hoe het komt dat op een recent aangelegd fietspad zó’n boebel zit dat ge er ni kunt overrijden met de bakfiets tegen normaal fietstempo zonder dat de kinderen 20cm van het bankske wippen of met hun hoofd tegen mijn stuur slaan, dat versta ik niet!

Verder heb ik me al verbaasd en bijna mijn middelvinger opgestoken naar automobilisten die zonder gêne bijvoorbeeld op het fietspad komen staan om de baan op te rijden en zich geen fluit aantrekken dat ge als fietser uw remmen moogt dichtgooien, dat voorbij winkelop- en afritten rijden altijd een beetje Russische roulette spelen is, dat er weinig mensen stoppen om een eenzame fietser op een eenzame oversteekplaats over te laten.

Nog opvallend: ik had in september geld kunnen verdienen met bakfietsadvies te verschaffen.
Mensen belden aan onze deur en vroegen vanwaar hij kwam, of we content waren, hoeveel dat kostte.
Mensen hielden me tegen als ik onderweg was naar school en vroegen vanwaar hij kwam, of we content waren, hoeveel dat kostte.
Straf jom!

Benieuwd of het ons nog zo vlot afgaat als het winter wordt!

Vanaf 15 oktober worden de fietskilometers hier trouwens deftig uitgebreid. Ik zal dan op maandag en vrijdag 34 kilometer rijden. Een schoon totaal van 68km extra per week. Ik zweet al als ik er aan denk want het zal niet met trapondersteuning zijn!

Dat wordt dus geld uitgeven aan een nieuwe regenjas, extra fietstassen en misschien ook maar katsjoe botten voor op de velo.
Of hoe doen andere fietsers dat? Ge had mijn schoenen gisteren moeten zien.

Oh, en wil er niemand onze auto (renault scenic) overkopen? Hij staat nog steeds te koop!