15 oktober. De dag dat ik zou gaan werken. Twee dagen in de week naar Antwerpen tot het einde van het schooljaar.
De ‘zou’ in de tweede zin verklapt veel. Ik heb het niet gedaan.
De eindbalans helde te negatief over. Ik kan het hier allemaal voor u opsommen. Allemaal kleine futtebagatellen die op zich positief opgevangen kunnen worden. Maar ik bespaar mezelf de moeite. Ik heb de knoop begin oktober al doorgehakt.
Toch geen extra kilometers dus. Geen extreem vroege vertrektijden. Geen… nog veel meer…
De rust in mijn hoofd keerde weer. Het huishouden werd weer huishouden in plaats van puinhoop. Die puinhoop was rechtevenredig met de puinhoop in mijn hoofd.
Dus blijf ik nog efkes thuis om te zorgen. Blijf ik vervangjuf op de vrijdagen dat er een jufke ziek valt bij ons op school. Blijf ik geëngageerde ouder.
Nog efkes tijd om dat creatief project deftig uit de grond te stampen.
Och, ik heb geen spijt dat ik nee zei.
Onze bankrekening had het tof gevonden… en dat is dan meteen het enige nadeel want zo’n momenten met de kinderen zijn goud waard.
Cerieus naar dat creatief project!
Ik heb het mezelf ook al afgevraagd, hoe anders het leven zou zijn. Hoeveel ik zou missen, wat ik zou winnen? Ik ben blij dat ik het nog even voor me uit kan schuiven. Maar vaak denk ik dat hoe langer ik wacht, hoe moeilijker het gaat worden.
Groot gelijk hoor! Heb daar ook altijd voor gekozen, en nu ik tieners heb ben ik in bijberoep fotograaf en toch ben ik grotendeels van de tijd thuis. Mooie foto’s in de Kesselse heide; daar heb ik laatst ook foto’s getrokken van Ruth en Nick (zag dat ze bij jou op FB ook bevriend is). Ik heb hier wat bij te lezen, blijkbaar krijg ik je blog al een hele tijd niet meer in mijn blogrol te zien?
Het heerlijkste van de beslissing is de toch de rust die het je geeft in je hoofd (en huishouden 🙂
Geniet van je wijze beslissing!