Donderdag zat er plots een gat in mijn drukke weekplanning. Zo’n afspraak die wegviel, dat leek een opluchting voor mijn huishouden.
Een huishouden dat kreunt onder de engagementen van moeder. Want heus, een spik en spanhuishouden dat krijgen toch alleen huismoeders klaar die buiten winkelen en kinderen brengen/halen niet buitenkomen?
Och, een lousy excuus voor het ongestructureerd leven dat ik leid waarschijnlijk…
De berg was is sinds donderdag enkel nog gegroeid. Dat wassen en drogen valt nog mee, maar voor strijken en plooien moet ik toch altijd wat extra motivatie zoeken. En zodus vulde ik mijn donderdag met vanalle andere belangrijke bezigheden dan plooien en strijken.
Vervloekt zijt gij, altijddurende was!
Ik vind er niks romantisch aan, aan mijn waskot waar menige hoop pogingen onderneemt om de Zwarteberg of de Kemmelberg zo goed mogelijk te imiteren.
’t Zijn zo’n schoon kleurkes. Daar word ik goedgezind van. (Omdat ik ze niet moet strijken of plooien natuurlijk)
Zooo herkenbaar, pffff.
Tegenwoordig pak ik zes wasmanden en kieper de gewassen was in de juiste wasmand (ieder lid van het gezin). Strijken is voor mietjes en vanaf nu mogen ze hun eigen kleren in hun kast kieperen. Al dan niet min of meer opgevouwen.
Jah! Maar uw huisgenoten hebben dan ook al een leeftijd bereikt waarop ge hun kleren niet hoeft klaar te leggen tegen ’s morgens hé 🙂
veel oranje bij u 😉
Wanneer ik dit lees ben ik toch wel erg blij dat wij mar met zijn twee zijn, oranje is de kleur zo te zien 🙂